Terug van weggeweest!

Goedemorgen vanuit Calcutta! Sorry….het heeft even geduurd, maar we waren echt te druk om  de blog bij te houden, zelfs onze persoonlijke dagboeken hebben een flinke achterstand opgelopen… Maar goed, we zijn weer online! Waar waren wij gebleven en wat is ons vooral bijgebleven de afgelopen twee weken?

Grootste project van Rotary International is polio (End Polio Now). We hebben dan ook het genoegen gehad om op 26 januari, dag van de polio, met Rotarians mee te lopen om te zien hoe dat wordt geregeld en hoe de kinderen worden beschermd.  India is was op deze dag precies 2 jaar polio vrij, een resultaat waar de Rotary in India en wereld wijd  trots op mag zijn.

Bij Rotary Club Victoria mochten we voor het eerst met alle dames in een huis slapen, met een geweldig gastgezin. Warm, vriendelijk en inspirerende verhalen kon onze gastheer ons vertellen bij het diner. Bas kon met de zonen van zijn gastgezin avonds heerlijk voetballen op het plaatselijke trapveldje.  Op het gebied van projecten hebben wij weeshuizen bezocht. Daar hebben wij met kinderen gesproken, gespeeld en gelachen en met vrijwilligers gehad over hun drijfveren. Gelukkig, waren het weeshuizen waar de kinderen goed werden verzorgd en hopelijk komen de kindjes goed terecht… Ook hebben wij het Lepra ziekenhuis bezocht, ook weer gerund door gedreven mensen.  Wij hebben ook heel veel plezier gehad bij Victoria onder andere door het bezoeken van het grootse en bekende Victoria Memorial die als eerbetoon aan Queen Victoria is gebouwd. Daarnaast hebben wij een Horce Racing meegemaakt, waar wij op zes wedstrijden hebben gegokt. Kolkata heeft een van de grootste Horse Tracks van de wereld. Simone was de grote winnaar met een winst van 2200 Rps.  en Sara de grote verliezer met 800 Rps.

Vorige week hebben wij het weekend doorgebracht in Santiniketan, 200 km van Calcutta. Schone lucht, veel groen en gezelligheid. We hebben daar mogen genieten van Indiase cultuur zoals muziek en dans. Ook hebben wij daar de bekende universiteit bezocht. Bekend, omdat de intentie van de oprichter Nobelprijs winnaar Rabinath Tagore was om te onderwijzen in de natuur. De eerste lessen werden gegeven onder een boom en 100 jaar later wordt dat nog steeds gedaan… wellicht een idee voor de Nederlandse scholen… geïnspireerd door bossen, tulpenvelden en windmolens ( de presentatie zit er goed in :).  Ook hebben wij in Santiniketan gespeel met dorpskinderen. Een middagje zakdoek leggen, tikkertje en Anne Maria koekoek. We hebben door het dorpje gewandeld (stel dat niet te veel bij voor , zo’n 50 hutjes van klei met een dak van palmbladeren)en 1 van de meisjes nam ons mee naar haar huis. Klein, fijn en bijna pittoresk. Sowieso, een van de hoogtepunten.

Na het hele weekend daar geslapen te hebben op een hard matras ( knock knock, serieus, zo hard dat het pijn deed, echt!) verlangden we naar ons nieuw verblijf…opnieuw een guesthouse. Om het netjes te formuleren. Het was er vies, het stonk en het was er niet uit te houden. Maar we hebben doorgebeten en na zo’n nacht sprongen we een gat in de lucht bij het zien van onze nieuwe guesthouse! Haha, je had er bij moeten zijn (maar goed, waar niet bij;) )

Ballygunge club was hier verantwoordelijk voor en de president van de club was te aardig en verzorgend voor ons. Hij heeft dan ook DE fles whiskey van ons ontvangen die we als speciale gift hadden meegenomen. Dit was de eerste keer dat we gehost werden door een club in Calcutta en dat we niet bij een familie sliepen.  Met deze club hebben we de hotelschool (van onze guesthouse) en universiteit bezocht en was er een ontmoeting geregeld met de minister van Toerisme. Bas ging met de heren om zijn bureau zitten en wij dames, gingen er heel kuis in de rij daarachter…aanpassen, accepteren en genieten hoe Bas al het werk doet :)!!

De pers had er lucht van gekregen dat een paar Hollanders op bezoek waren geweest en wilden Bas (uiteraard) nog enkele vragen stellen. Hij kwam in een persconferentie terecht met 25 camera’s, 50 journalisten en nog meer vragen. Heeft het nog wat opgeleverd? Jahzeker! Sovonds in het nieuws op televisie en een artikel in de krant , maar we kunnen het niet lezen aangezien het in Hindi is…haha!

We zijn goed connected met de rest van de wereld en toen we bericht kregen dat Koningin Beatrix een nieuwtje had, snelden we naar het guesthouse. Via een hotspot via de telefoon, internetcontact leggen met de laptop en via livestream live naar de toespraak kijken met z’n allen. Indien alleen hadden we vast een traantje weggepikt, maar  nu hielden we ons als bikkels groot…

  

 Port Blair… zon, zee, parelwitte stranden, sterrenhemel….zucht!

Ken je het gevoel dat er zo uit het niets een geweldig idee in je opkomt? Het lampje dat gaat branden?  Bas, inmiddels in Calcutta bekend als Boss, heeft de afgelopen maand vaker zulke momenten gehad, maar niet zo geniaal als op de woensdagochtend.

“Team, wat vinden jullie ervan om morgen naar Port Blair (hoofdstad van de Andamans eilanden) te gaan voor vier dagen?”  TE GEWELDIG! Bas heeft zich de hele dag bezig gehouden om dit te kunnen regelen en woensdagavond hebben we de tickets geboekt voor 4 dagen zon, zee en…Rotary!

Donderdag vertrokken en in de middaguur kwamen wij aan. VIP treatment door de Rotary (dat wordt afkicken terug in Nederland) bij ontvangst op het vliegveld en meteen werden wij meegenomen om allerlei belangrijke mensen te ontmoeten zoals de Director General of Police en Secretary of General (grootse baas). Door de Director General of Police werden we na kennismaking ook gelijk uitgenodigd om zijn afscheidsfeest bij te wonen die avond.

Even terug naar de aankomst. 30 Graden, geen verkeer, geluid van diertjes,  intense blauwe zeekleur, prachtige groene omgeving… Hier had je echt bij moeten zijn!  De ooh’s en de aah’s en dank je wel Bas, waren de bingo woorden van de dag.

Na een geweldig feestje in de buitenlucht, onder een sterrenhemel met allerlei acts opgevoerd door politieagenten vertrokken wij de vrijdagochtend naar het bounty eiland Havelock per boot. Havelock….paradijs op aarde! Bomen groeiend in zee, strand dat aanvoelt als poeder, zee waar je doorheen kunt kijken en verse vis om van te smullen. We hebben er gesnorkeld,  op een boot gezeten met doorzichtige bodem en gekeken naar de zonsondergang op het mooiste strand van Azië.  In ons huisje ( mooi mooi mooi) aangekomen hoorden we een gil van Simone. Daar naartoe gerend zagen we Simone met een smile van de ene oor naar de andere…”VOEL HET MATRAS! Het is ZACHT!” Hahah, na 3,5 week keiharde matrassen, mochten we de nacht op een heerlijke zachte matras doorbrengen! HOOGTEPUNT!

Zaterdagochtend, zijn wij om 07.00 uur wakker geworden voor een strandwandeling/run.  Op een van de mooiste stranden van de wereld (volgens Time magazine!) liepen wij daar alleen te genieten van de omgeving.  We hebben er de hele ochtend lekker gezwommen en gerelaxed. In de middag vertrokken we weer naar Port Blair, waar wij een presentatie hebben gegeven voor 40 studenten als onderdeel van RYLA. (Rotary Youth Leadership Awards). Daarna was het tijd voor de gebruikelijke Rotary Meeting waar de District Gouverneur ook bij aanwezig was. Onze laatste presentatie…zonder slides! Dat was balen, maar gelukkig kennen we ons tekst inmiddels uit ons hoofd (na 10 presentaties) en de tekst van onze teamgenoten.

Na de meeting werden wij meegenomen naar het dakterras van een hotel van de Rotary president om te genieten van een privé concert onder de sterrenhemel  onder het genot van cocktails. De dag had niet beter kunnen eindigen. Perfecte einde van een geweldige dag.

Zondag, laatste dag in Port Blair! Kenmerkend voor ons, is dat we alles eruit willen halen en dus stonden we om 07.00 uur op om te gaan Sea Walken. Je gaat 6 meter naar beneden, loopt op de zeebodem tussen de vissen en koraal en het enige wat je ophebt is een kap, vergelijkbaar met de maanmannetjes. Wat een geweldige ervaring…! En we hebben Nemo gezien J))

Na nog meer verse vis, kreeft en krab te hebben gegeten terug naar Calcutta voor het farewell diner en onze laatste dag.

Na Rotary projecten te hebben bezocht, vele Rotary Meetings, Rotarians ontmoet, vocational meetings, culturele en religieuze elementen te hebben ervaren en een beetje ontspanning kunnen wij terugkijken op een ‘once in a lifetime experience’…  

Een heleboel foto's

Meisje in het dorp

New Market

Irene op Moderrn Highschool

Ipad klas

Nederlandse teachers waren al aangekondigd

onze mehendi handen

Mehendi (henna)

Ceremonie onder bloemenboog

De bruid

Met het bruidspaar op de foto

Kindjes van New Light mediteren

Coco mediteert ook

Bas aan slag bij cricket met de kinderen

Op de foto met de dames van het polio preventie 'camp'

Polio druppeltjes

Het bejaardentehuis

Oude dame in het bejaardentehuis

Weeskindje

Simone leert tructjes aan de weeskinderen

Sara in de belangstelling

Handjeklap met de kinderen van het weeshuis

Weeskindje neemt Nienke op de foto

Zoon des huizes leidt ons rond in Marble Palace

Statieportret

Tempel

Tempel aan de Ganges

Onze schoenen veilig bewaard

foto's

Vocational tour en spiritualiteit,

Na de kennismaking met onze nieuwe club Mayfair gingen we de volgende ochtend op weg naar een dorpje om daar een bijzonder Rotary project te bezoeken. In dit dorpje woont een vrouw wiens zoon en man zijn overleden. Omdat ze geen doel meer in haar leven had heeft ze haar complete huis omgetoverd tot een schooltje voor dorpskinderen. Ze begon met het lesgeven van 5 kinderen maar inmiddels zijn het er 50 en heeft ze 5 leerkrachten in dienst. Omdat het huis veel te klein is werkt ze in shifts, ’s ochtends de eerste groep en s middags de tweede. Rotary sponsort het initiatief van deze vrouw en geeft schoolmateriaal. Momenteel hebben ze grond gekocht voor een nog grotere school en ze zijn nu opzoek naar meer geld om het school gebouw te bouwen. Dit project is zo bijzonder omdat het kinderen uit het dorp de mogelijkheid biedt om goed onderwijs te volgen, het is van voldoende niveau om door te stromen naar een college in Kolkata. Kortom, het biedt kinderen uit de dorpen een kans voor een betere toekomst.

Die middag hebben we bij de familie van Bas mogen lunchen. De vrouw van de president had een heerlijke maaltijd bereidt en ze deed uitstekend haar best om alle pannen leeg te krijgen. Later die dag zijn we naar New Market gegaan om nog wat meer Indiase cultuur op te snuiven. De market bestaat uit een overdekte hal met honderden kraampje waar de meest uiteenlopende producten worden verkocht. De eigenaars van de kraampjes slapen veelal boven op hun kraampjes. Tegen over de new market bevindt zich Hotel Lindsey. De eigenaar van dit hotel is tevens lid van de Rotary club mayfair. Op de 10^de verdieping van dit hotel hebben we onder het genot van een prachtig uitzicht wederom een heerlijke maaltijd op.

De volgende dag was een spirituele dagje. Al vroeg reden we samen met Anoub richting de tempel van Swami Vivekananda. Anoub is een zeer enthousiaste Rotarian die gedurende de gehele rit alles over het hindoeïsme heeft verteld. De tempel die we bezochten was toegewijd aan Swami Vivekananda, een vrijheidsstrijder die na zijn dood heilig is verklaard. Een van zijn beroemdste citaten richt zich op de vrijheid van geloof. Iedereen gelooft in een god, dus laten we samen bidden. Ook heeft hij gezegd: If the poor can not come for education, education should research the poor. Een gedachte die van dag de dag nog zeer relevant is in India. De tempel om Swami Vivekanda te eren is geplaatst naast de heilige rivier de Ganges. Veel gelovige mensen namen dan ook een uitgebreid bad in deze zeer vervuilde rivier. Tot onze verbazing vulde mensen petflessen met het heilige Ganges water om dit vervolgens op te drinken. Iets waar wij met onze gevoelige magen en darmen niet aan moeten denken. Na afloop van het bezoek aan deze bijzondere plek gingen we naar een ander tempel complex. Voor ons gevoel was het een soort bedevaartsoord waar zeer veel Indiërs op afkwamen. Nadat we onze schoenen bij een schoenen garderobe hadden afgegeven (je mag de tempel niet in met schoenen, en om te voorkomen dat ze gestolen zouden worden hebben we ze bij de garderobe ingeleverd), hebben we wat bloemen gekocht om in de tempel te offeren. Het bezoek in de tempel was kort maar krachtig, omdat het zo druk was mocht je ruim 10 seconde in de tempel verblijven en daarna moest je er meteen weer uit. Na een heerlijke lunch bij een chinees restaurant, zijn we allen naar huis gegaan om onszelf op te doffen voor de twee bruiloften die avond. Het is op dit moment wedding seizoen in Kolkata en overal waar je komt zie je bruiloften. De eerste bruiloft was al een hele gewaarwording. Enigszins ongemakkelijk omdat we het kersverse echtpaar niet kende hebben we een heerlijke avond gehad. Gemiddeld komen er zo’n 1000 mensen op de bruiloft en worden er zo’n 200 verschillende gerechten geserveerd. De tweede bruiloft vond buiten plaats, met wederom een grote hoeveelheid aan goddelijke gerechten, waaronder vegetarische sushi. Om een lang verhaal kort te houden we hebben The big fat Indian wedding tot tweemaal toe op een avond mogen bleven.

De volgende dag zijn Irene en ik (Simone) naar een jongsschool gegaan. Deze private school staat zeer hoog aangeschreven en maar liefst 4000 leerlingen mogen hier onderwijs volgen. Gemiddeld zitten er 40 kinderen in een klas. Het opvallende aan deze school was dat de onderwijsmethodiek zeer doordacht was en in een doorlopende lijn in het curriculum was verwerkt. Wat ook opvallend is dat de jongens al op jonge leeftijd zeer geïnteresseerd zijn. We vroegen groep 6 of dat zij vragen voor ons hadden. “Hebben jullie een monarchie of een democratie?  Kunt u een omschrijving geven van de Nederlandse architectuur?” Gelukkig stelde een van de jongetjes de vraag of we van Persie kende (gelukkig het zijn wel echt kinderen). Na het schoolbezoek zijn we met zijn allen richting een medisch centrum gegaan wat gespecialiseerd was in cardiologie. Nienke heeft hier veel vragen kunnen stellen over Nursing in India. Het probleem waar dit land tegen aan loopt is dat veel van de dokters, artsen en zuster worden opgeleid en vervolgens naar het buitenland gaan om daar geld te verdienen. De kennis op medisch gebied waar India om bekend staat stroomt het land uit, terwijl zij er zoveel in investeren. Helaas konden we i.v.m. tijdgebrek geen rondleiding meer krijgen. We hebben een snelle zeer culinaire lunch op bij de MC Donalds. Je zult zeggen niet heel cultureel verantwoord, maar het tegendeel is waar. Zelf bij de Mc Donals is 70% van de menu’s vegetarisch en is er nergens een beef burger te bekennen. Vervolgens stond een bezoek aan het Indian museum op de agenda. Door de flexibele planning van onze hosts hadden we een uur de tijd om het grootste museum van Azië te bewonderen. We zijn werkelijk door het museum gesjeesd maar hebben op zeer efficiënte wijze alles kunnen zien.  Die avond stond de Rotary meeting van Mayfair op de planning. Het leuke aan deze meeting was dat een van de hosts ons op een persoonlijke manier introduceerde. Na wederom een heerlijke maaltijd en prachtige cadeaus zijn we met een voldaan gevoel naar huis gegaan.

 

Nieuwe ronden, nieuwe kansen ...

Goedemiddag, Namaste! Na een wisseling van de hostfamilie zijn wij weer online en klaar om een berichtje achter te laten waar jullie met smart op hebben zitten wachten...uiteraard!

Maandag hebben wij ontmoetingen gehad met mensen met gemeenschappelijke beroeps achtergrond. Daarna hebben wij gezamenlijk een foundation bezocht van een Rotary lid: New Light (zie www.newlightindia.org ). New Ligt is gevestigd in een van de Red Light Districts van Calcutta en is een foundation die zich richt op de educatie van de kinderen van prostituees. Prostituees worden gezien als de aller aller allerlaagste laag van de samenleving. De vrouwen krijgen bescherming tegen agressie en voorlichting in voorbehoedsmiddelen en hygiëne. De kinderen van de vrouwen worden opgevangen, verzorgd en met liefde omarmd. Zij gaan naar school en hebben door de foundation New Light een toekomst. Daar aanwezig hebben wij kennis gemaakt met oud inwoners die nu afgestudeerd zijn. We waren zeer ontroerd door het lot waar deze vrouwen met hun kinderen in zaten. Daarbij een ongelooflijke respect voor de mensen die zich inzetten voor deze vrouwen en kinderen. Er zijn dokters, social workers, vrijwilligers en organisatoren die begeleiden.

Dinsdag was de overhandiging van Rotary Club Chowrenghee naar Rotary Club Mayfair, maar niet voordat wij naar een henna ceremonie 'mehendi' zijn gegaan van mensen die wij niet kennen...dat mag! Ook zijn wij uitgenodigd voor de bruiloft die de 17e plaatsvindt. De dames hebben een henna creatie laten zetten op hun hand en het dansen gaat ook steeds makkelijker. Fantastisch om te zien dat tijdens een lunch bijeenkomst alle vrouwen heerlijk staan te dansen en na de lunch weer gewoon verder gaan met dagelijkse bezigheden.

Challo, challo (schiet op, kom op, laten we gaan), jah vrienden, we zijn al aardig ingeburgerd hier in India. We gingen na de lunch naar de nieuwe hostfamilies. Altijd een moment van spanning: Hoe zal de nieuwe familie zijn? Het huis, hoe zien de toiletten eruit, hoe smaakt het eten? We hebben twee totaal verschillende clubs gehad en ook deze is weer compleet anders. Zowel de mensen, gewoontes, inrichting van de huizen etc....maar ja, wat verwacht je dan ook in een stad met 12 miljoen mensen!!

We hebben 10 dagen achter de rug en elke dag is weer totaal anders geweest. En toch beginnen we ons al aardig thuis te voelen. We weten inmiddels al heel wat over Calcutta, gaat de omgang soepel en leren wij hier en daar al hindi praten. Bij deze ... 'phir milenge' (tot ziens)!

District Conference … and many more! (Foto's)

Ook dit is Kolkata

En opeens sta je bij een MTV Unplugged optreden in een fancy Football and Cricket Club

De weer wat gekalmeerde kindjes op hun eerste dag bij de kinderopvang van CHIP

Nienke kalmeerde (hen) door snoepjes uit te delen

De moeders wachten buiten op de kleintjes en krijgen ook zelf ondersteuning door microkrediet projecten

Montessori materiaal bij CHIP

Pelgrimstochten vanwege St. Swami Vivekenada, we gaan nog een keer naar een museum over hem, zeer interessant

Drie Sara's met de districtsgouverneur Uttam Ganguli

Op de conferentie in ons tenue,  de vertaling van Prashanti is een vredesgroet

Samen met het Amerikaanse GSEteam

Bas neemt plaats op het podium

Spannend, wat zal haar toekomst zijn?

Rijst strooien voor een goede toekomst

Ook Irene gaat ervoor

Dansen op Punjabi muziek

De sfeer op het Punjabi feest

Bas en Sara in extase

Zie zijn schoenen

Samen met de president van de club

Tijd voor een lekker diner bij Nita en haar man 

Een kijkje in de keuken, heerlijk gegeten op maandagavond