Na de kennismaking met onze nieuwe club Mayfair gingen we de
volgende ochtend op weg naar een dorpje om daar een bijzonder Rotary project te
bezoeken. In dit dorpje woont een vrouw wiens zoon en man zijn overleden. Omdat
ze geen doel meer in haar leven had heeft ze haar complete huis omgetoverd tot
een schooltje voor dorpskinderen. Ze begon met het lesgeven van 5 kinderen maar
inmiddels zijn het er 50 en heeft ze 5 leerkrachten in dienst. Omdat het huis
veel te klein is werkt ze in shifts, ’s ochtends de eerste groep en s middags
de tweede. Rotary sponsort het initiatief van deze vrouw en geeft
schoolmateriaal. Momenteel hebben ze grond gekocht voor een nog grotere school
en ze zijn nu opzoek naar meer geld om het school gebouw te bouwen. Dit project
is zo bijzonder omdat het kinderen uit het dorp de mogelijkheid biedt om goed
onderwijs te volgen, het is van voldoende niveau om door te stromen naar een
college in Kolkata. Kortom, het biedt kinderen uit de dorpen een kans voor een
betere toekomst.
Die middag hebben we bij de familie van Bas mogen lunchen.
De vrouw van de president had een heerlijke maaltijd bereidt en ze deed
uitstekend haar best om alle pannen leeg te krijgen. Later die dag zijn we naar
New Market gegaan om nog wat meer Indiase cultuur op te snuiven. De market
bestaat uit een overdekte hal met honderden kraampje waar de meest uiteenlopende
producten worden verkocht. De eigenaars van de kraampjes slapen veelal boven op
hun kraampjes. Tegen over de new market bevindt zich Hotel Lindsey. De eigenaar
van dit hotel is tevens lid van de Rotary club mayfair. Op de 10de
verdieping van dit hotel hebben we onder het genot van een prachtig uitzicht
wederom een heerlijke maaltijd op.
De volgende dag was een spirituele dagje. Al vroeg reden we samen
met Anoub richting de tempel van Swami Vivekananda. Anoub is een zeer
enthousiaste Rotarian die gedurende de gehele rit alles over het hindoeïsme heeft
verteld. De tempel die we bezochten was toegewijd aan Swami Vivekananda, een vrijheidsstrijder
die na zijn dood heilig is verklaard. Een van zijn beroemdste citaten richt
zich op de vrijheid van geloof. Iedereen gelooft in een god, dus laten we samen
bidden. Ook heeft hij gezegd:
If the poor can not come for education, education should research the poor. Een
gedachte die van dag de dag nog zeer relevant is in India. De tempel om Swami
Vivekanda te eren is geplaatst naast de heilige rivier de Ganges. Veel gelovige
mensen namen dan ook een uitgebreid bad in deze zeer vervuilde rivier. Tot onze
verbazing vulde mensen petflessen met het heilige Ganges water om dit
vervolgens op te drinken. Iets waar wij met onze gevoelige magen en darmen niet
aan moeten denken. Na afloop van het bezoek aan deze bijzondere plek gingen we
naar een ander tempel complex. Voor ons gevoel was het een soort bedevaartsoord
waar zeer veel Indiërs op afkwamen. Nadat we onze schoenen bij een schoenen
garderobe hadden afgegeven (je mag de tempel niet in met schoenen, en om te
voorkomen dat ze gestolen zouden worden hebben we ze bij de garderobe
ingeleverd), hebben we wat bloemen gekocht om in de tempel te offeren. Het
bezoek in de tempel was kort maar krachtig, omdat het zo druk was mocht je ruim
10 seconde in de tempel verblijven en daarna moest je er meteen weer uit. Na
een heerlijke lunch bij een chinees restaurant, zijn we allen naar huis gegaan
om onszelf op te doffen voor de twee bruiloften die avond. Het is op dit moment
wedding seizoen in Kolkata en overal waar je komt zie je bruiloften. De eerste
bruiloft was al een hele gewaarwording. Enigszins ongemakkelijk omdat we het
kersverse echtpaar niet kende hebben we een heerlijke avond gehad. Gemiddeld
komen er zo’n 1000 mensen op de bruiloft en worden er zo’n 200 verschillende
gerechten geserveerd. De tweede bruiloft vond buiten plaats, met wederom een
grote hoeveelheid aan goddelijke gerechten, waaronder vegetarische sushi. Om
een lang verhaal kort te houden we hebben The big fat Indian wedding tot
tweemaal toe op een avond mogen bleven.
De volgende dag zijn Irene en ik (Simone) naar een
jongsschool gegaan. Deze private school staat zeer hoog aangeschreven en maar
liefst 4000 leerlingen mogen hier onderwijs volgen. Gemiddeld zitten er 40
kinderen in een klas. Het opvallende aan deze school was dat de
onderwijsmethodiek zeer doordacht was en in een doorlopende lijn in het
curriculum was verwerkt. Wat ook opvallend is dat de jongens al op jonge
leeftijd zeer geïnteresseerd zijn. We vroegen groep 6 of dat zij vragen voor
ons hadden. “Hebben jullie een monarchie of een democratie? Kunt u een omschrijving geven van de
Nederlandse architectuur?” Gelukkig stelde een van de jongetjes de vraag of we
van Persie kende (gelukkig het zijn wel echt kinderen). Na het schoolbezoek
zijn we met zijn allen richting een medisch centrum gegaan wat gespecialiseerd
was in cardiologie. Nienke heeft hier veel vragen kunnen stellen over Nursing
in India. Het probleem waar dit land tegen aan loopt is dat veel van de
dokters, artsen en zuster worden opgeleid en vervolgens naar het buitenland
gaan om daar geld te verdienen. De kennis op medisch gebied waar India om
bekend staat stroomt het land uit, terwijl zij er zoveel in investeren. Helaas
konden we i.v.m. tijdgebrek geen rondleiding meer krijgen. We hebben een snelle
zeer culinaire lunch op bij de MC Donalds. Je zult zeggen niet heel cultureel
verantwoord, maar het tegendeel is waar. Zelf bij de Mc Donals is 70% van de
menu’s vegetarisch en is er nergens een beef burger te bekennen. Vervolgens
stond een bezoek aan het Indian museum op de agenda. Door de flexibele planning
van onze hosts hadden we een uur de tijd om het grootste museum van Azië te
bewonderen. We zijn werkelijk door het museum gesjeesd maar hebben op zeer efficiënte
wijze alles kunnen zien. Die avond stond
de Rotary meeting van Mayfair op de planning. Het leuke aan deze meeting was
dat een van de hosts ons op een persoonlijke manier introduceerde. Na wederom
een heerlijke maaltijd en prachtige cadeaus zijn we met een voldaan gevoel naar
huis gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten