Gisteren was de dag van contrasten.
We begonnen gister met een presentatie van de Rotery in het
duurste hotel van Kolkata. Na het zingen van het Wilhelmus en onze presentatie
gingen we naar een dorpje om een schooltje te bezoeken. Deze school is voor
kinderen met een beperking die of zijn achtergelaten door hun familie of die
thuis alleen maar binnen worden gehouden. Ook is de school bedoeld tegen
kinderarbeid. Het onderwijs wordt gefinancieerd door de Rotary en omdat de
faciliteiten er zijn mogen er ook ‘gewone kinderen’ komen. De ‘gewone’ kinderen
betalen 50 euro cent per maand om naar school te kunnen. De kinderen die worden
beschermd tegen kinderarbeid krijgen gratis onderwijs en eten, net als de
kinderen met een beperking. Die laatste groep slaapt ook op school. Ze hebben
geen bedden en slapen op tafeltjes die tegen elkaar aan zijn geschoven. Wij
hebben ze namens de Rotary dekens uitgedeeld aan de kinderen met een beperking.
In India is het normaal dat wanneer je respect voor iemand hebt je zijn/ haar
voeten aanraakt. Na het uitdelen van de dekens begonnen de kinderen een voor
een te bukken om onze schoenen aan te raken. Wij zeiden dat dit niet nodig was
maar het schijnt dat je hun hoofd moet aanraken zodat je ze kunt zegenen. Dit
was erg ongemakkelijk. ‘s middags zijn we naar het bedrijven terrein gegaan om
een ijsjesfabriek van een Rotarylid te bezoeken. Weer iets totaal anders, een
Indiase Ola fabriek alleen dan goedkoper. Met een kapje over ons haar zijn we
langs alle machines gegaan. De fabriek was semi lopende band en semi handwerk.
Erg leuk om te zien hoe de houten stokjes de machine in gaan en er een witte
laag ijs om komt die vervolgens in chocolade wordt gedompeld. Het inpakken
gebeurde geheel handmatig, voor ons zou dit een verjaarde fabriek zijn en niet
aan de eisen voor hygiene voldoen.
Al met al een zeer indrukwekkende
dag waarbij de contrasten in India van dichtbij hebben mogen meemaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten